ANNEME
…………………………………………………..BEN ANNEYİM……………………………………………………………
Seni, sevinçlerin en büyüğü ile ellerime aldım. Hayata alışman kendi kendine yaşayabilir bir insanoğlu haline gelebilmen için seni sütümle besledim. Geceler boyu başucunda bekledim, tenimin hararetiyle ısıttım, şefkatimle sarıldım.
Sana ilk davranışı, ilk gülüşü, ilk bakışı, ilk heceyi ben öğrettim. Sana ilk şarkıyı ben söyledim. Sana, hayatta lazım olacak ilk dersleri ben verdim. Saçını taradım, seni yıkadım, içimin bütün hevesiyle elimin bütün yeteriyle diktiğim elbiseleri sana bir sevinç gibi giydirdim. Senin yüzünden acıları, ilk ben duydum. İlk ağlayışlarını, göğsümde dindirdim. İlk endişelerini bana söyledin. İlk sırrını bana açtın. İlk dost beni edindin.
BEN ANNEYİM!
Bana her zamn güvendin.
Büyüyüp kocaman bir insan olduktan sonra da bana ihtiyacın oldu. Üzüntülerin benim de üzüntülerim oldu. Seni pencerede bekledim. Gelişinde kapılara koştum, seni her zaman aynı duygularla bağrıma bastım. Seninle övündüm, seninle taçlandım, şereflendim.
BEN ANNEYİM!
Beyne ilk nakşolacak sözler benim sözlerim, kalbe ilk yerleşecek duygular benim duygularımdır. Ben istersem; sevgi, kardeşlik, dostlukla büyütürüm, kinle düşmanlıkla içini doldururum.
BEN ANNEYİM!
Ben sabır ve tahammülüm. Ben en yumuşak ve en sertim. Cesur olmayı nasıl ben öğrettimse, korkuyu da sana ben öğrettim. Seni ilk öpen benim.
Sevmek, şefkat, dostluk duygularının hepsi bende...
BEN ANNEYİM!
Bir acı duyarken beni çağırırsın. Ben teselliyim. Ölsem bile gözüm arkadadır. Seni merak ederim. Sen benim eserimsin. Sen benim emeğimsin. Sen benim güzel günlerim, geçen ömrüm, bütün anılarımsın. Sen, ak saçlarım buruşuk tenim, kaybolan güzelliğim, neşem, ümitlerim karşılığı kazandığım varlıksın.
Bunun için sakınırım seni.
BEN ANNEYİM!
Ben saygı bekliyorum. Gönülde yer etmeyi isterim. Unutulmaktan korkarım. Baş üstünde ve baş köşede yerim. Ben anneyim! Ve son nefesimde...
Her zaman "Sütüm ve hakkım helâl olsun yavrum!" derim.